O grupo terrorista Hamás lanzou un ataque brutal sen precedentes contra Israel desde Gaza, asasinando, violando e secuestrando a decenas de soldados e civís.
O pasado sábado 7 de outubro, o grupo terrorista Hamás, que goberna a Franxa de Gaza desde 2007, lanzou un ataque masivo contra Israel. Os seus membros infiltráronse e conquistaron territorio israelí, sorprendendo ao exército israelí e ao mundo. Este ataque coincidiu co 50 aniversario da guerra de Yom Kippur de 1973.
Este ataque non só foi un choque para a sociedade israelí, senón tamén para gran parte do mundo. O primeiro ministro israelí, Benjamin Netanyahu, dixo: "Sei que viviches tempos terribles. O que Hamás experimentará será duro e terrible. Xa estamos no medio da batalla e só acabamos de comezar".
O ataque coordinado de Hamás colleu a Israel por sorpresa, nun episodio negro da historia recente deste estado.
Este ataque podería poñer en xaque anos de progreso nas relacións bilaterais entre Israel e varios estados árabes. Tamén chega despois de meses de empeoramento das tensións pola violencia.
Nos meses previos ao ataque sorpresa do sábado aumentaron os enfrontamentos entre as forzas israelís e os palestinos, especialmente en Cisxordania e, en menor medida, na Franxa de Gaza. Ademais, houbo ataques terroristas en Israel. Incluso cando un pistoleiro palestino matou a tiros a sete persoas preto dunha sinagoga en xaneiro deste ano.
Ademais da cuestión de por que os servizos de intelixencia israelís non impediron o ataque, este artigo quere explicar o motivo deste ataque neste momento e as súas repercusións. Para entender o motivo deste ataque débese a tres razóns: xeopolíticas, causa palestina e división interna israelí.
O primeiro obxectivo de Hamás é o xeopolítico. Busca expor aos países árabes e torpedear os acordos de normalización con Israel. Desde 2020, baixo os Acordos de Abraham, os Emiratos Árabes Unidos, Bahrein, Sudán e Marrocos estableceron lazos con Israel. Outros, como Omán, Qatar e Arabia Saudita, están achegando posicións co Goberno israelí.
Este cambio de posición débese á presión dos Estados Unidos, pero tamén a que Israel é un socio comercial atractivo para comprar armas e tecnoloxía. Este enfoque estaba deixando de lado a causa palestina, clave para o mundo árabe, especialmente para a poboación civil. A mecha que levou a cabo foi o achegamento entre Israel e Arabia Saudita, que cambiaría a xeopolítica da rexión. Riad é o centro hexemónico do mundo árabe sunita e alberga dous dos lugares sagrados para o Islam. Torpedear este acordo foi un obxectivo fundamental.
A segunda razón é a propia causa palestina. Palestina está dividida en dúas partes: Cisxordania e a Franxa de Gaza. Gaza é unha estreita franxa de terra enclavada entre Israel e Exipto, controlada por Hamás desde 2007. Os seus máis de 2 millóns de habitantes soportaron un bloqueo fronteirizo imposto en diversos graos por Israel e Exipto.
La segunda razón, es la propia causa palestina. Palestina se divide en dos partes: Cisjordania y la Franja de Gaza. Gaza es una estrecha franja de tierra encajada entre Israel y Egipto, controlada por Hamás desde 2007. Sus más de 2 millones de residentes han soportado un bloqueo fronterizo impuesto en diversos grados por Israel y Egipto.
Nos últimos anos, a causa palestina perdeu peso na política internacional. A guerra de Ucraína e o seu foco mediático fixo que a dinámica da rexión e as tensións entre israelís e palestinos pasen a outro nivel. É importante destacar a seguinte aclaración.
Os palestinos están gobernados por dúas faccións en guerra. Por unha banda, o grupo terrorista Hamás. Este grupo é recoñecido como grupo terrorista por EE.UU., a UE e outros estados e non recoñece o Estado de Israel. Así mesmo, non é un interlocutor recoñecido internacionalmente para Palestina. O grupo, apoiado por Irán, utilizou explosivos e foguetes, xunto con atentados suicidas e secuestros, para atacar a Israel. Segundo o Wall Street Journal, Irán puido reunirse con funcionarios de Hamás e Hezbollah para planificar o ataque.
Por outra banda, está a Organización para a Liberación de Palestina, dirixida por Fatah, que goberna Cisxordania e recoñece a Israel e non é islamista. Así mesmo, Fatah mantén un conflito interno con Hamás polo liderado de Palestina. Fatah colaborou con Israel e esta postura cooperativa da OLP é cada vez máis criticada entre os palestinos. Xunto a isto, a corrupción e a non convocatoria de eleccións palestinas desde 2005 fixo que se intensifiquen as críticas á OLP.
Hamás perdeu peso e apoio dentro da poboación palestina, especialmente na Franxa de Gaza. En Gaza, houbo recentemente protestas e milicias alternativas, que foron reprimidas con forza. Este ataque permitiríalle recuperar peso interno e humillar a Israel. Cómpre mencionar que o 53% dos palestinos cre que a loita armada é a mellor forma de acabar coa ocupación israelí, fronte a só o 20% que prefire as negociacións.
O último motivo é conseguir apoio internacional e debilidade interna en Israel. Tras a división interna e as eleccións repetidas en Israel, a supremacistas xudeus antes marxinais, como Itamar Ben Gvir, recibiron postos clave no goberno de extrema dereita do primeiro ministro Benjamin Netanyahu, o que agrava aínda máis as tensións.
Para iso, o goberno israelí planeou cambiar a lexislación para cambiar a forma en que funciona o sistema xudicial israelí e controlar a xustiza. Miles de persoas (civís e militares) saíron á rúa contra a proposta do executivo en todo o país.
Por unha banda, este ataque fai ver a Israel que non é invulnerable e pode ser humillado, e que non haberá paz mentres continúe “a ocupación”. Así mesmo, abre unha fractura interna en Israel.
Por outra banda, Israel responderá con dureza a este ataque e non se descarta unha invasión israelí terrestre da franxa, que poida provocar a condena internacional contra Israel e minar o apoio a Israel, especialmente na Unión Europea, Estados Unidos e certos países árabes. estados (Emiratos Árabes Unidos, Marrocos, entre outros). A contundencia e resposta ao ataque de Hamás poderían poñer en perigo a supervivencia dos Acordos de Abraham e golpear a Israel.
Este ataque prexudica a EEUU e á UE. Washington leva anos mediando entre Israel e varios estados árabes e esperaba o recoñecemento saudita de Israel. Esta posible negociación e recoñecemento uniría a estas dúas potencias contra Irán e permitiría a Washington concretar os seus esforzos en China. Por parte da UE, se o conflito se prolonga ou se intensifica, desestabilizaría a UE e podería provocar unha maior división interna debido ás ondas de refuxiados.
Así mesmo, este atentado e o inicio dunha nova guerra provocou a suba dos prezos da enerxía (gas e petróleo) e o peche dun xacemento de gas israelí (Tamar).
Por unha banda, o prezo do gas, que se negocia en forma de TTF (Title Transfer Facility), aumentou ata un 12%. Por outra banda, o barril de Brent subiu preto do 4% en apenas unhas horas e os analistas prevén que volverán apretar nas próximas semanas. O barril subiu ata os 86 euros.
O tempo dirá se este intento permitirá que este ataque se intensifique con maior intensidade, alterando a xeopolítica de Oriente Medio e doutras rexións
Comments